اعیـــــــاد

عیدنوروز(نه وروز):

این عید باستانی که قدمتش به زمان حضرت زرتشت می رسد در بلبان آباد نیر هر ساله با حضور تمامی اقشار بلبان آباد اعم از پیر و جوان برگذار می شود و چون رسم باستانی کردها می باشد از ابهت خاصی نزد مردم برخوردار است .

در غروب 29 اسفند به پاس حضرت زرتشت در جاهای عمومی بلبان آباد آتشی برافراشته می شود و مردم دور آن جمع شده و به شادی می پردازند ،شب نوروز همه یک رنگ و یک صدا هستند و فقیر بودن و غنی بودن همه در کنار شادی بی دروغ مردم و هلهله ی کودکان رنگ می بازد ،هر چه هست شور و شعفی وصف ناپذیر است.

 در بلبان آباد  بچه ها در شب نوروز هر کدام با در دست داشتن شالی به بالای خانه های مردم رفته و شال را آویزان کرده و از صاحب خانه ، عیدانه ( نه وروزانه) می خواهند و صاحب خانه هم با دادن نقل و شیرینی و یا پول آنان را شاد می کند .

بلبان آبادیهایی که در جاهای دیگر زندگی می کنند تعطیلات نوروز را در دامان خانواده ی خود سپری می کنند و به دیدار فک و فامیل می روند.

 عید فطرو قربان :

در این اعیاد که فطر بعد از ماه رمضان است و در قربان نیز مردم بعد از نماز صبح  به دیدار همدیگر رفته و از یکدیگر حلالیت می طلبند ،در عید قربان گاهاً گوسفند یا گاوی را می کشند و گوشت آنرا بین مردم تقسیم می کنند .

مولودی خوانی :

این رسم آنچنان محسوس نبوده و تاریخ برگزاری خاصی ندارد .

نذری:

رسم نذری مثل تمامی مناطق مسلمان در بلبان آباد نیز کماکان برگذار می شود ، که در آن گوشت حیوانی یا آش رشته بین همسایه ها پخش می شود ، این رسم اکثراً شخصی بوده و فرد انجام دهنده آن برای رفع حاجتی آنرا انجام می دهد یا به میمنت کاری ، مثلاً : درآوردن دندان بچه اش یا آزاد شدن از زندان و ...

مراسم عزاداری

مراسم عزاداری در بلبان آباد در سه روز برگزار می گردد که در آن بعد از خاکسپاری ،تمام اهالی شهر به منزل  فرد فوت شده برای دلداری داغدیدگان می روند و فامیلهای نزدیک آن در جاهای دیگر نیز پس از دعوت به منزل فوت شده می آیند و از مشخصه های تحسین شده مردم بلبان آباد این است که تمامی اهالی شهر با خانواده داغدیده همدردی نموده و حضور می یابند ، روز آخر با نام ( نان سه ر ریش تاش ) مردم را دعوت ( ده نگ ) می کنند که در آن شام می دهند  و بزرگان فامیل  فرد فوت شده از زحمات مردم تشکر می کنند ، در این سه روز مردم صبح و ظهر به سر خاک می روند و با فاتحه خوانی ، خود را در غم خانواده فوت شده شریک می دانند.

مراسم عروسی

مراسم عروسیکه در زبان کردی به آن( زه ما وه ن) می گویند ، که ابتدا خانواده ی پسر ، دختری را انتخاب و به خواستگاری ( هوجوی) آن می روند و بعد از جواب مثبت خانواده ی دختر طی مجلسی با حضور بزرگان خانواده ها برای تعیین مهریه( ماره یی) و شیربها ( مال شیروایی): که به خانواده عروس تعلق می گیرد) و ... گردهم می آیند .

عقد:

و بعد از تعیین قرار مدار ، مراسم عقد ( شیرینی خوران) برگذار می شود  ، که در آن خانواده ی داماد و عروس نزدیکان و فامیل را دعوت ( ده نگ) نموده و خانواده های دعوت شده در آن مراسم هدیه و کادوی خود را برای تبریک( پیروزبایی )به خانواده ی عروس و داماد می دهند و صیغه ی عقد دائم توسط ماموستا خوانده می شود و با این مراسم پسر و دختر رسماً زن و شوهر می شوند.

عروسی:

در بلبان آباد بر خلاف مناطق دیگر 5 روز مراسم عروسی برگذار می شود .

2 روز اول مراسم ، پخت نان می باشد که در منزل داماد برگذار می شود که در آن دختران دم بخت برای دعوت کردن اهالی به در خانه های مردم رفته و آنها را با این جمله( خوا  مرادمان بدا بو هه ر مرادی ها دلتانا ساجه که بننه بان بو ( نام داماد)) به زبان کردی دعوت می نمایند. و مردم نیز مخصوصاً زنان برای مراسم پختن نان ( نان کردن) به منزل داماد می آیند و هر چه که عرفاً  بصورت نقدی در توان داشته باشند به خانواده داماد می دهند .

 بعد از نان کردن مراسم تحت عنوان (خه رجموخ) که بمدت 1 روز که در آن خانواده داماد  خرج مراسمی که در منزل عروس برگذار می شود را به منزل عروس می برند که شامل: گوشت ، برنج ، قند ، چایی ، روغن و ... می باشد که در قدیم این اقلام شامل: یک گوسفند نر ( شه ک) ، لپه و ... بوده است ، بعد از مراسم (خرجموخ) خانواد ه ی عروس در شبش برای داماد ، لباس دامادی( لباس زاوا)

 می آورند. 

و در روز بعد و شب آن مردم برای شادباش و تبریک گفتن  به منزل داماد آمده و فامیلهایی که در جاهای دیگر زندگی می کنند اکثراً در این روز به منزل عروس ( وه وی – بوک) و  داماد ( زاوا) می آیند و هر کس به اندازه وسعش وجه نقد به خانواده داماد می دهند .

در منزل عروس مراسمی با نام( که نیشکه چرانه) برگزار می شود که درآن اهالی برای تبریک گفتن درآن شب جمع می شوند و مبلغی را به خانواده ی عروس  می دهند و گاهاً همراه با قند و شیرینی.

در منزل داماد در همین شب مراسمی با عنوان (شه م) یا حنا بندان( خه نه به ندان) برای منزل عروس تدارک می بینند و اکثر  این مراسم ها همراه با گروه موسیقی کردی همراه می باشد که مردم در آن می رقصند( هه لپه ر کی) در روز آخر و فردای آن شب عروس طی مراسمی به خانه ی داماد  می آید.